"The fact that religions show internal variation and develop over time is not only a problem for believers, but has also long engaged scholars. This is especially true for the religions of the ancient world, where the mere idea of innovation in religious matters evoked notions of revolution and destruction. The present volume brings together articles that study this transformation, ranging from broad overviews to detailed case-studies."--BOOK JACKET.

Current theories propose that our sense of curiosity is determined by the learning progress or information gain that our cognitive system expects to make. However, few studies have explicitly tried to quantify subjective information gain and link it to measures of curiosity. Here, we asked people to report their curiosity about the intrinsically engaging perceptual ‘puzzles’ known as Mooney images, and to report on the strength of their aha experience upon revealing the solution image (curiosity relief). We also asked our (...) participants (279) to make a guess concerning the solution of the image, and used the distribution of these guesses to compute the crowdsourced semantic entropy (or ambiguity) of the images, as a measure of the potential for information gain. Our results confirm that curiosity and, even more so, aha experience is substantially associated with this semantic information gain measure. These findings support the expected information gain theory of curiosity and suggest that the aha experience or intrinsic reward is driven by the actual information gain. In an unannounced memory part, we also established that the often reported influence of curiosity on memory is fully mediated by the aha experience or curiosity relief. We discuss the implications of our results for the burgeoning fields of curiosity and psychoaesthetics. (shrink)

JOHANNES ROESSLER & NAOMI EILAN (Eds.)Oxford: Oxford University Press, 2003ISBN 0199245622 (pbk, 415 pages, $39.95)In The Principles of Psychology, William James presents an interesting case of a ‘...

De filosofie van Schopenhauer is nu van een verbijsterende actualiteit. Om weg te komen uit onze ondergangsstemming, waanzinnig politiek beleid en de 2030 Agenda biedt Schopenhauer een stevig handvat. De weg vooruit is de weg terug. Joris van Rossum is filosoof en Schopenhauer-expert."--Publisher information.

De huidige kunstmarkt wordt gedomineerd door een esthetiek-van-de-provocatie. Dit gebeurt in navolging van Marcel Duchamps omgekeerde en gesigneerde pisbak: blikjes met poep, asbak vol peuken, banaan met plakband, en wat dies meer zij. In de zogenoemde 'contemporaine kunst' worden alle maatstaven voor goede kunst hooghartig verworpen. Dit goed gedocumenteerde boek laat zien dat er wel degelijk criteria zijn om goede kunst te kunnen herkennen. Een viertal criteria, geworteld in zowel de westerse als de Aziatische ideëengeschiedenis, komen hier aan het licht. (...) Aan de hand van deze maatstaven laat Paul van der Grijp zien hoe je allerlei kunstuitingen kunt beoordelen en wijst hij ons de weg in het rijke landschap van de recente schilderkunst in Europa, Amerika en Azië."--Page 4 of cover. (shrink)

Este manual sobre tecnologías para un envejecimiento activo y saludable, también conocido como Vida Asistida Activa (Active Assisted Living – AAL en sus siglas en inglés), ha sido creado como parte de la Acción COST GoodBrother, que se ha llevado a cabo desde 2020 hasta 2024. Las Acciones COST son programas de investigación europeos que promueven la colaboración internacional, uniendo a investigadores, profesionales e instituciones para abordar desafíos sociales importantes. GoodBrother se ha centrado en las cuestiones éticas y de privacidad (...) relacionadas con la monitorización empleando cámaras y micrófonos en entornos de provisión de cuidados. El objetivo ha sido garantizar que, mientras las tecnologías AAL ayudan a las personas mayores y a los individuos vulnerables, sus derechos de privacidad y protección de datos se mantengan como una prioridad. Este manual está diseñado para guiar en el papel que juegan las tecnologías AAL en la mejora de la calidad de vida de personas mayores, sus cuidadores y personas con discapacidades. Las tecnologías AAL ofrecen herramientas para quienes enfrentan desafíos cognitivos o físicos. Pueden mejorar la independencia, asistir en las rutinas diarias y promover un entorno de vida más seguro. Sin embargo, el aumento de estas tecnologías también plantea preguntas importantes sobre la protección de datos y la autonomía del usuario. A~través de estudios de casos prácticos, este manual explora escenarios reales en los que se aplican las tecnologías AAL. Ofrecen información sobre sus beneficios y desafíos. Se discuten situaciones en las que personas mayores han recuperado su sentido de independencia, por ejemplo, mediante el uso de sistemas de detección de caídas o dispositivos de monitorización de salud. Estas historias ofrecen una perspectiva humana de la tecnología, mostrando cómo pueden mejorar el bienestar mientras plantean cuestiones sobre la privacidad y el uso ético. El manual también destaca la importancia de tomar decisiones informadas al elegir e implementar sistemas AAL. Se enfatiza la~necesidad de que estas tecnologías equilibren seguridad y conveniencia con respeto a los derechos individuales. Encontrará información sobre cuestiones clave, incluyendo cómo seleccionar dispositivos adecuados, gestionar la configuración de privacidad y garantizar que la tecnología se integre de manera fluida en la vida diaria. Además de estos casos de estudio, el manual aborda temas importantes, como la seguridad de los datos, las consideraciones éticas y el papel de las normativas europeas, como el Reglamento General de Protección de Datos (RGPD), en la protección de la privacidad del usuario. Comprender estos aspectos es esencial para asegurar que los sistemas AAL no solo sean efectivos, sino también respetuosos de los derechos y la dignidad de los usuarios. Este recurso está destinado a una amplia audiencia, incluidos usuarios finales, cuidadores, profesionales de la salud y responsables de políticas. Proporciona orientación práctica sobre cómo integrar las tecnologías AAL en entornos de cuidados mientras se protege la privacidad y se garantiza un uso ético. Las ideas presentadas aquí buscan empoderar a los usuarios y cuidadores para que tomen decisiones informadas que mejoren tanto la calidad del cuidado como el respeto por la autonomía personal. (shrink)

Toen Ulrich Libbrecht vanaf de jaren 1970 Vlaanderen en Nederland inspireerde met ‘oosterse wijsheid voor de westerse mens’ was dit pionierswerk. Ondertussen heeft de globalisering zich verder voltrokken, is boeddhisme en meditatie geen exotisme meer en is China dichterbij gekomen. Hoe kijkt de filosoof nu tegen deze ontwikkelingen aan? Dit boek is ontstaan uit gesprekken waarin Libbrecht op een meesterlijke wijze oosterse en westerse inzichten integreert tot een nieuw antwoord op actuele vragen en universele thema’s. Hierin benadrukt hij de waarde (...) van natuur, wetenschap en religieus bewustzijn in de betekenis van re-ligare: herverbinden. In dit boek zet hij geen theorie uiteen, maar neemt de lezer mee op de boeiende weg van het denken, doortrokken van ontroering en een rijke levenservaring. (shrink)

Persoonlijk verslag van de zoektocht van de beroemde auteur naar de essentie van haar leven.

‘We kunnen Kierkegaard beschouwen als de belangrijkste antigodsdienstijveraar van dit tijdsgewricht. Zowel in de zin die hij er zelf aan geeft, als in die van de gangbare retoriek, is zijn christendom geen religie, maar de vorm van een gelovigheid die wars is van vertoon en strijdlust. Deze houdt haar conflicten binnenskamers, en elke verborgen overwinning slecht een barrière op de weg naar universele broederschap, ook die waarvan religie de oorzaak is.’.

In dit proefschrift wordt onderzocht hoe het vrouwelijke wordt ingezet bij een herwaardering van de menselijkheid. Daarvoor wordt de betekenis van het vrouwelijke in de filosofie van Emmanuel Levinas bestudeerd. In zijn werk zijn met name drie vrouwelijke gestalten die de weg van de subjectiviteit tot de transcendentie markeren. Aan elk van die gestalten wordt een deel van de studie gewijd. Tevens wordt ter vergelijking een tekst van Hegel besproken en twee teksten van Luce Irigaray geanalyseerd.

Het antieke sceptische oeuvre van Sextus Empiricus werd in de tijd van het humanisme herontdekt en verder ontwikkeld. De Engelse denken Hume nam de draad op in de achttiende eeuw en sindsdien is het scepticisme in het Europese denken een rol blijven spelen. Wittgenstein heeft dit rationalistisch scepticisme van richting doen veranderen en het de weg van postmoderne pluraliteit opgedreven.

In 2006 was 'jij' volgens het Amerikaanse blad 'Time Magazine' als individu de persoon van het jaar. Tien jaar later is het selfietijdperk helemaal doorgebroken. Het 'ik' staat centraal en onze identiteit heeft veel weg van een bouwpakket uit een doe-het-zelf zaak. In het boek 'De mythe van de ik-dentiteit' staan auteurs uit uiteenlopende maatschappelijke velden stil bij de consequenties en uitdagingen van deze maatschappelijke evolutie. Met bijdragen van Erik Borgman, Marc Calmeyn, Marc Colpaert, Paul Delva, Patrick Develtere, Erik Galle, (...) Anja T?Kindt, Ivan Van de Cloot, Leen Van den Neste, Guido Vanheeswijck, Frédéric Van Leeuw, Ellen Van Stichel, Christoffel Waelkens en Walter Weyns. (shrink)

van Els, Paul. "Echo's van de Weg" (Echoes of the Dao). Dutch translation of Huainanzi chapter 12. Het Trage Vuur 40 (December 2007): 29–35.

In this article, Multi-Level Governance is problematized and treated as a dependent variable. It is argued that processes of globalisation shed considerable light on the development of MLG. In order to conceptualise 'globalisation', I turn myself to the field of International Political Economy, and more specifically neogramscian Critical Theory. Since Critical Theory seems to outline - above all - the distinctive political and policy aspects ofglobalisation, the approach gives way to the development of a causal link between globalisation and governance. (...) The relevance of globalisation towards governance and MLG is further shown by elaborating on a particular level of governance: the subnational sphere of the city. I conclude that Critical Theory is indeed relevant in explaining globalisation and governance, and that its macro perspective may be used in conjunction with a more mesostyle, MLG approach. (shrink)

Heidegger ist durch seinen eigenwilligen Sprachgebrauch einer der dunkelsten Denker unserer Zeit. Dies ist jedoch kein Zeichen von Willkür oder unbegründeter Sucht nach Ürsprünglichkeit, für ihn hängt die Sprache wesentlich mit seinem Philosophieren zusammen (1). Vor allem ist von Seiten der angloamerikanischen Sprachanalytiker an diesem Sprachgebrauch viel Kritik geübt, u.a. durch Carnap. Ausdrücke wie „das Nichtige nichtet” finden in den empirischen Situationen kein Echo, entziehen sich der Methode der Verifikation, erfüllen keine einzige Wahrheitsvoraussetzung und können keine Protokollsätze sein (2). Dennoch, (...) Heideggers Methode kann, vermöge der Art seiner Untersuchung, der Frage nach dem Sinn des Seins, nicht die der logischen Analyse sein ; sie ist die phänomenologische Methode, die für die Ontologie in ihren Fragen nach dem Sinn des Seins die angemessenste Methode ist (3). Heidegger meint, daß die Vorsokratiker in ihrer dichterischen Formgebung dem ursprünglichen Sinn des Seins äußerst nahegekommen sind. Seine Intention beschränkt sich nicht allein auf eine etymologische Analyse von Begriffen wie „physis”, „logos”, „aletheia” usw., wodurch er das Sein zu entbergen sucht, er will mit dieser Analyse auch und vor allem ein neues Fundament legen für unser heutiges Denken und unsere Einstellung dem Sein gegenüber (4). Um dies deutlich zu machen, wählen wir Heideggers Auseinandersetzung mit dem Logosbegriff bei Heraklit im Fragment 50 (Diels), den er in Vorträge und Aufsätze III (Pfüfflingen 1967, S. 3-25) einer minuziösen Untersuchung unterzieht. Heidegger fragt sich, was die ursprüngliche Bedeutung von Logos ist, und er sucht zu beweisen, daß „legein” nicht ursprünglich „sprechen” bedeutet, sondern in dem deutschen „legen” (vorlegen, darlegen, überlegen) wiedergefunden wird, „legein” konnte sprechen bedeuten, weil sprechen besagt : „Beisammen-vor-uns-liegen-lassen”. Deshalb kann nach Heidegger die Sprache nicht als „Verlautbarung” oder „Bedeuten” gedeutet werden. Ausdruck und Bedeutung sind beide Phänomene der Sprache als das „Beisammen-voruns-liegen-lassen” des Unverborgenen in seiner Unverborgenheit. Das Sprechen muß nach Heidegger den Spielraum der Unverborgenheit, mit dem das Hören korrespondieren muß, offenlassen. Das Hören nach dem Logos ist ein „homologein”, dem Logos zugehörig. Ist man dem Logos zugehörig, so ist man in dem Sinne weise, daß man sich in das schickt (geschicklich), was dem Menschen zugewiesen ist : Heidegger widersetzt sich der herrschenden Interpretation von Fr. 50. Das „Eins-Alles” zielt nicht auf den Inhalt der Verkündigung des Logos, sondern vielmehr auf die Weise, in der der Logos anwesend ist, die Weise, in der er wirkt und wohl als das Eine, das alles ausschließt, das lichtende Sammeln, Zusammentragen, das Bergen aller Gegebenheiten in die Offenheit der Welt. Er birgt und entbirgt. Unverborgenheit und Verborgenheit sind Pole dieses einen Seinsereignisses. So bleiben die Gegensätze innerhalb des Lichtkreises der Unverborgenheit bestehen und aufeinander angewiesen. Heidegger identifiziert den Logos mit dem „Hen-Panta”, weil „ Hen-Panta” sagt, was der Logos ist, und der Logos sagt, wie „Hen-Panta” anwesend ist. Wenn der Mensch die Sprache des Logos spricht, sammelt er auch die Dinge, läßt er sie vor-sichliegen, bringt er die Anwesenheit der Dinge in ihrem Anwesen zur Sprache, läßt sie zu ihrem Recht kommen, dabei durch das ursprüngliche „Einen” des Logos geleitet, das „Hen-Panta” ist. Heidegger weist darauf hin, daß dies kein pantheistischer Gedankengang ist. Heraklit will, so meint er, vor dem Geheimnis dieser Worte stehenbleiben, um so das Geheimnis als Geheimnis zu erkennen. Er meint, daß der durch die Vorsokratiker geöffnete Weg durch die Denkentwicklung seit Plato verschleiert geblieben ist. Heidegger sieht in Fr. 50 von Heraklit den stammelnden Ausdruck des noch nicht in Subjekt und Objekt aufgeteilten Seins. In dem Wort Logos dachte Heraklit das Sein des Seienden. Dieses Licht verblaßte schnell. Für Heidegger liegt die große Bedeutung Heraklits in dessen Anregung, in Übereinstimmung mit der Logossprache zu sprechen und den Weg einzuschlagen, den er uns gezeigt hat durch ein uns Offenhalten für das entbergendverbergende Sein (5). Auf wirklich geniale Weise hat Heidegger der Logosphilosophie die Gewalt seines eigenen Denkens verliehen. Diese Auslegung lehrt uns mehr über seine eigene Philosophie, als über die Heraklits. Heidegger ist gefesselt durch das mystisch-prophetische Element in Heraklits Philosophieren. So wie Heraklit der Dolmetscher der Masse sein will, die dem Logos widerspricht, obwohl sie fortwährend darüber spricht, so fühlte Heidegger sich berufen ein Hermeneut zu sein, auf dem durch die Seinsvergessenheit verdunkelten Weg des denkens nach einem neuen (An) denken des Seins. Betroffen ist Heidegger durch die Idee der Einheit, die sich in dem Logos erschließt. Der Logos offenbart sich in der Welt durch Gegensätze, in denen die Einheit sich fortwährend erneuert. Das Denken Heideggers ist von Anfang an auf das Ans-Licht-bringen des (oft) vergessenen, verborgenen Zusammenhängens gerichtet, in dem alles was ist erscheint. Aus dieser Interpretation wird deutlich, wie wertvoll eine Konfrontation der eigenen Zeit mit der Vergangenheit sein kann, angesichts der Gratie, durch die die Geschichte der Philosophie aktuell bleibt (6). Unser großes Bedenken gegen diese Interpretation ist, daß Heidegger sich keine Rechenschaft über die textkritischen Schwierigkeiten dieses Textes gegeben hat. Es ist die Frage, ob wohl Logos im ursprünglichen Text gestanden hat. Wir haben versucht, dies aufzuzeigen. Gleichfalls ist es sehr bedenklich, daß Heidegger „legein” und „legen” etymologisch im Zusammenhang sieht, was deshalb nicht möglich ist, weil beide Wörter auf im Wesen verschiedene indoeuropäische Wurzeln zurückgehen. Unsere Schlußfolgerung ist, daß Heideggers Auslegung von Fr. 50 uns mehr über die Philosophie von Heidegger selbst, als über die Logosphilosophie von Heraklit lehrt. Es ist besonders zu bedauern, daß Heidegger, der sich gerne rühmt die Belange der Wissenschaftlichkeit zu vertreten, die für die Interpretation griechischer Texte unentbehrliche philologische Vorarbeit vernachlässigt hat. (shrink)

"Die Blockchain ist den Weg aus der technischen Obskuranz über eine weitgehend abgeklungene Phase der utopisch-mystifizierenden Begeisterung hin zu etablierten Branchenlösungen gegangen. Blockchain basierte Kryptowährungen sind längst anerkannte und langsam auch institutionell genutzte Zahlungsmittel. Trotzdem scheinen sich Blockchain-Lösungen immer noch eher über ein Versprechen zu verkaufen, das ein soziales Bedürfnis – das des Vertrauens innerhalb von Systemen – befriedigen will. Ein Blick auf die Technizitäten der Blockchain jedoch erlaubt Einsichten in die Möglichkeit solcher technosozialer Versprechen und ihrer (Nicht-) Einlösbarkeit. Blockchain (...) has found its way out of technical obscurity via a largely faded phase of utopian-mystifying enthusiasm to established industry solutions. Blockchain-based crypto currencies have long been accepted as a means of payment and are tentatively being used institutionally as well. Nevertheless, Block- chain solutions still seem to sell a promise that seeks to satisfy a social need—that of trust within systems. A glance at the technicalities of Blockchain, however, allows insights into the possibility of such techno-social promises and their (non-)redeemability.". (shrink)

Voor de tweede keer in onze geschiedenis heeft technologie onze manier van samenleven radicaal veranderd. Na de 'eerste vervreemding', die er kwam als gevolg van de exponentiële bevolkingsgroei na de landbouwrevolutie, voltrekt zich nu een 'tweede vervreemding': de groepen waarin we samenleven staan niet langer los van elkaar. Door de globalisering zijn ze steeds meer met elkaar versmolten. Om wereldproblemen zoals klimaatverandering of overbevolking aan te pakken, moeten we voor het eerst op wereldschaal samenwerken.0Gelukkig is de mens geprogrammeerd om samen (...) te werken. Het zit in zijn natuur. Maar om wereldwijd samen te werken moet hij wel voorbij gaan aan zijn aangeboren 'tribalisme'. De huidige politieke context waarin vrijbuitersgedrag hoogtij viert, toont dat dat niet eenvoudig is. Michael Vlerick argumenteert dat er wel degelijk een weg is, dat efficiënt en legitieme wereldwijde samenwerking geen naïeve droom is. 0Meer nog, de tijd is er rijp voor. De mens kan voor het eerst in de geschiedenis haar evolutie in eigen handen nemen. We moeten die kans grijpen en een nieuw globaal sociaal contract in het leven te roepen. Een wereldwijd samenwerkingsmodel waarin burgers het écht voor het zeggen hebben. (shrink)

In 'De ongelukkigste' uit 1843 schrijft de Deense filosoof Søren Kierkegaard dat het leven van de mens doordrongen is van de tijd. En met de tijd komt het lijden. Juist doordat we het verstrijken van de tijd belichamen, zijn we bijna nooit echt in het nu aanwezig. Sommigen leren daarmee leven door een thuis in het verleden te vinden, anderen in de toekomst. Dubbel ongelukkig is degene die zich de toekomst herinnert of het verleden verwacht. De hedendaagse mens, die niet (...) eens beseft dat hij nergens thuis is, is misschien wel de allerongelukkigste. Het enige wat hij kan bedenken om aan zowel heimwee als de ratrace te ontsnappen is om 'even helemaal weg te zijn'. Denker des Vaderlands Paul van Tongeren laat zien wat het betekent dat zowel ieder mens als de samenleving als geheel altijd uitgestrekt is tussen verleden en toekomst. De opgave bestaat erin het heden te maken tot de werkplaats waar verleden en toekomst elkaar kunnen bepalen én bevrijden."--Page 4 of cover. (shrink)

Politiek gaat over het verenigen van gemeenschappelijke en conflicterende belangen in bindende collectieve besluitvorming op een wijze die door winnaars en verliezers kan worden aanvaard. In dit artikel baseer ik mij op het politiek gezaghebbende duurzaamheidsconcept van de Brundtlandcommissie in Our Common Future: ‘Duurzame ontwikkeling is ontwikkeling die tegemoetkomt aan de behoeften in het heden zonder de mogelijkheid van toekomstige generaties om te voorzien in hun eigen behoeften in de weg te staan’ . Dan blijkt direct dat het vinden van (...) principes voor een duurzame politiek lastig is, want het gaat hier om een morele eis rekening te houden met de belangen van mensen in komende generaties die nu nog geen deel uitmaken van een politieke gemeenschap. (shrink)

Vanaf het moment dat Ian Buruma als dertienjarige over de veroordeling van de beruchte SS-functionaris Adolf Eichmann las, heeft het kwaad als fenomeen hem niet meer losgelaten. Hoewel het geweld van de Holocaust het ijkpunt is geworden voor ons hedendaagse begrip van het kwade, ziet Buruma dat er nog veel ontbreekt aan onze opvatting van het kwaad. Hij duikt opnieuw in Hannah Arendts analyse van het proces-Eichmann en komt zo via haar ideëen over de banaliteit van het kwaad en over (...) het totalitarisme uit bij het onbarmhartige kwaad zoals we dat in onze tijd aantreffen in vluchtelingencrises, vreemdelingenhaat en complottheorieëen. 'Politieke tegenstanders zijn niet langer mensen met een ander standpunt, of met andere belangen, maar immorele schurken die men het liefst uit de weg zou willen ruimen. Als bange mensen overtuigd zijn dat ze te kampen hebben met boze machten, dan is het hek van de dam, want dan is alles geoorloofd om zich daartegen te verweren.'"--Page 4 of cover. (shrink)

Wat gebeurt er allemaal in relaties? We raken gefrustreerd wanneer een vriend niet terugbelt. We missen een geliefde die ver weg is. We komen elkaar tegen op straat. We vrijen. We voelen ons eenzaam. Soms terwijl we vrijen. We voelen ons diep met iemand verbonden. We verwachten veel. We doen ons best om niet te veel te verwachten. Soms lukt dat, en dan kunnen we elkaar echt ontmoeten. Dit boek gaat over de spanningen die in elke relatie aanwezig zijn. In (...) romantische relaties, maar ook in andere. Je verhoudt je tot de anderen en tot jezelf. Maar je verhoudt je ook tot de verhouding zelf. Dat is een nieuw idee in de cognitiewetenschappen. Daar gaat het veel vaker over kennen, dan over liefhebben. Maar wat als kennen en liefhebben eigenlijk heel dicht bij elkaar zouden liggen? In dit boek breekt cognitiefilosoof Hanne De Jaegher een lans om kennen en liefhebben samen te bestuderen. Want allebei zijn het geëngageerde relaties vol spanningen. Zo schrijft de auteur een wonderlijk nieuw hoofdstuk in de filosofie van de liefde. (shrink)

Beschouwing over de problemen waarvoor de psycholoog zich, gezien de complexiteit van de mens, geplaatst ziet.

Binnen de ecologische discussie wordt een verscheidenheid aan argumenten gehanteerd. In deze bijdrage worden, langs filosofische en theologische weg, twee ecologische waardenoriëntaties gereconstrueerd, waarop de verschillende argumenten teruggaan. Het betreft een antropocentrische en een ecocentrische waardenoriëntatie.In actual discussion about the problem of pollution of the ecological environment various arguments have been used. In environmental philosophy these arguments are arranged in two fundamental thinking orientations: anthropocentrism and ecocentrism. Anthropocentric thinking about nature and men's position is held responsible for the environmental crisis. (...) In this article the author distinguishes within the antropocentric thinking form, between excluding and including anthropocentric thinking. It is the excluding form of anthropocentrism that is connected with environmental crisis. The difference between including anthropocentrism and ecocentrism lays in the valuation of nature: extrinsic vs. intrinsic value. The orientations are described by three basic concepts: the concept of man, the concept of nature and the concept of the standard of managing nature. In the second part of the article both orientations are described from the biblical-creation-theological point of view. There is the description focused on the concepts of God, 'imago Dei' and 'dominium terrae'. The question is to what degree these orientations are grounded in the Old Testament creation stories. (shrink)

Juist in tijden van dreigende catastrofes wijzen romans ons de weg. Ze slaan ons uit onze groef en zetten ons aan tot denken en handelen. Zo helpen ze ons op weg naar een nieuwe zin van het leven. 00In dit essayistische boek bespreekt filosoof Vincent Blok meer dan tachtig moderne en hedendaagse romans. Hij recenseert ze niet, maar laat zien hoe ze ons aanzetten om ons wereldbeeld te kantelen. De romans tonen ons het einde van de wereld waarvan we afscheid (...) moeten nemen, en wijzen ons de weg naar nieuwe werelden.0. (shrink)

Na meer dan tien jaar komt Maarten Doorman met een nieuwe bundeling van essays. Ze lijken te gaan over van alles en nog wat: van een bedrieglijk stuk steen van de maan tot een dramatische scène in bad, van een romantische boswandeling tot Nipplegate, van Goethe tot David Bowie, van de woede van Schopenhauer tot de karper van Apollinaire en van tekenfilm tot Rijksmuseum. Maar steeds gaat het om het overbruggen van een afstand. Die tussen kunst en maatschappij, filosofie en (...) wereld, verleden en toekomst en afkeer en bewondering. 'Dichtbij en ver weg' is een verzameling goed geschreven opstellen waarin wat ver weg is dichtbij komt, een hartstochtelijk pleidooi voor geschiedenis en kunst. (shrink)

In this paper I discern two concepts of meaning: meaning O - which is assigned by us on the basis of our commonsense conception in order to constitute our own daily reality - and meaning I, which we assign when we interpret reality scientifically. Authors who contend that the commonsense conception is nothing but a kind of scientific theory, do not see that the two fields of life have their own concept of meaning. Commonsense and science are not separate from (...) each other, however: though both have their own practices, the way we interpret reality scientifically presupposes our commonsense conception. (shrink)

of “Reason and the structure of Davidson’s ‘Desire-Belief-Model’ ” by Henk bij de Weg In the present discussion in the analytic theory of action, broadly two models for the explanation or justification of actions can be distinguished: the internalist and the externalist model. Against this background, I discuss Davidson’s version of the internalist Desire-Belief Model . First, I show that what Davidson calls “pro attitude” has two distinct meanings. An implication of this is that Davidson’s DBM actually comprises two different (...) models: the “classical” DBM and a model that has an extra premise, the “nonclassical” model. However, from another point of view one can say that the classical DBM is the nonclassical model in which a premise is missing. In order to determine which viewpoint is correct, I introduce Schütz’s distinction between “because-motives” and “in-order-to-motives”. With the help of this distinction, I can show that the classical DBM is an incomplete version of the nonclassical model. Besides of the premise that refers to the agent’s pro attitude, we need this extra premise in order to refer to the occasion as experienced by the agent that makes him or her act. Only then can we fully explain or justify an action. (shrink)

People often do things together and form groups in order to get things done that they cannot do alone. In short they form a collectivity of some kind or a group, for short. But if we consider a group on the one hand and the persons that constitute the group on the other hand, how does it happen that these persons work together and finish a common task with a common goal? In the philosophy of action this problem is often (...) solved by saying that there is a kind of collective intention that the group members have in mind and that guides their actions. Does such a collective intention really exist? In this article I’ll show that the answer is “no”. In order to substantiate my view I’ll discuss the approaches of Bratman, Gilbert and Searle on collective intention. I’ll put forward four kinds of criticism that undermine the idea of collective intention. They apply mainly to Bratman and Gilbert. First, it is basically difficult to mark off smaller groups from bigger unities. Second, most groups change in membership composition over time. Third, as a rule, on the one hand groups are internally structured and on the other hand they belong to a larger structure. It makes that generally it cannot be a collective intention that moves the actions of the members of a group. Fourth, conversely, most individual actions cannot be performed without the existence of a wider context of agents who support these actions and make them possible. My critique on Searle mainly involves that in his approach his idea of collective intention is superfluous and that he is not radical enough in his idea that collective action is based on coordinated individual intentions and actions. However, it is a good starting point for showing how collective action actually functions, especially when combined with Giddens’s structuration theory. Every agent in a group executes his or her own individual intentions, relying on what the group offers to this agent and asks from him or her. In this way individual actions of the members of a group are coordinated and it makes that the group can function and that its goals can be performed. And in this way the group is produced and reproduced by fitting individual actions together. An individual agent who belongs to a group only needs to know what s/he wants and what s/he has to do in the group, even if s/he has no knowledge of the intentions and commitments of the other members. Then he or she can do things together with others in a group without supposing that there is something like a collective intention. (shrink)

One of the currently most discussed themes in the philosophy of action is whether there is some kind of collective intention that explains what groups do independent of what the indi-viduals who make up the group intend and do. One of the main obstacles to solve this prob-lem is that on the one hand collective intentionality is no simple summation, aggregate, or dis-tributive pattern of individual intentionality (the Irreducibility Claim), while on the other hand collective intentionality is in the heads (...) of the participating individuals, so to speak, and so it is owned by each of the separate individuals who make up the group (the Individual Ownership Claim). The claims are contradictory and until now no satisfactory solution how to reconcile them has been found. In this article I argue that the constitution view, like the one developed by Lynne R. Baker, can provide a way to sidestep the contradiction. Just as a statue as such is constituted by the marble it is made of but has characteristics that are different from the mar-ble (a statue has a head and legs, while the marble hasn’t; while the marble is stony and the statue as such isn’t), I argue that a group is constituted by its members and that a group on the one hand and its members on the other hand have different characteristics. This is possible be-cause group and members are on different levels. Then there is no longer a contradiction be-tween the Irreducibility Claim and the Individual Ownership Claim, for the former claim con-cerns the group level and the latter claim concerns the level of the group members. This ex-plains that a group can have intentions that are no simple summation, aggregate, or distributive patterns of the intentions of its members and that group intentions can be different from if not contradictory to what the individual members taken together intend. (shrink)

One of the most discussed articles in the theory of knowledge is Edmund Gettier’s article “Is Justified True Belief Knowledge?”, published in 1963. In this article Gettier undermined the view that knowledge is justified true belief. I think that Gettier’s analysis has consequences not only for the question what knowledge is but also for our idea of truth. In this paper I argue that an analysis in the sense of Gettier shows that a statement can be both true and not (...) true at the same time. (shrink)